Belfast (2021)

Kuzey Irlanda'nin firtinali politik tarihine aşina izleyici çok keyifle izleyecegi bir dönem filmi. Ben siyah-beyaz olmasini sevdim. Aile fotograf albumundeki baktikça insanin içini ısitan aile büyüklerinin fotograflari hissiyatinda sicacik bir film. IRA kadrolasmasinin dogduğu, sürekli ayrimciligin yaşandigi, Ingiliz hukumetinde en kötü koşullarda K.irlandalilarin iş bulabildigi yillar Meşhur ince espri anlayisiyla tutkulu sicak, mucadeleci ve samimi Irlandali ruhunu guzel aktarmis. Aile, toplum yapisinin portresini çok canli renklerle çiziyor. Tavsiye ederim. Kadro zaten efsane.

"Uzun süren fedakarlık, bir kalbi taşa çevirebilir."
Film bir politik drama, ama çok özel bir politik drama. Siyasi anlamda neyi eleştirdiğine dikkat ederseniz, bu garipliklerin hiçbir zaman bitmediğini, her devir ve toplumda kılık değiştirerek yeniden ortaya çıktığını farkedersiniz. Kenneth Branagh, meramını klasik, asık suratlı bir üslupla anlatmıyor. Muhtemelen birebir olmasa da, kendi çocukluğunun motifi olan Buddy'yi temel alarak, ve anlatımına komedi unsurlarını da hiç çekinmeden katarak anlatıyor. Bu anlamda ben filmin siyah/beyaz olmasını hiç gerekli göremedim. Arada yadırgatma efekti gibi kullandığı renkli film görüntüleri, ki o filmleri çocukluğumuzda bizler de izlemiştik, bence amaca hizmet etmiyor. Hayatımız renksizdi, sinema renkliydi... Amaaan... Burada çocuk oyuncu Jude Hill için bir parantez açmak lazım, bu filmde asıl Oscar'a aday olması gereken oyuncunun o olması gerektiği kanısındayım... Buna karşılık, Jamie Dornan'ın yanlış bir seçim olduğu açık. Soğuk ve donuk hali, Caitriona Balfe ile arasında olması gereken kimyayı tamamen bozuyor. "Dame" Judy Dench, Ciarán Hinds gibi oyuncuları izlemek ise büyük bir zevk.