Disco Boy (2023)

Yazıp yazıp sildim ama kısadan şey diyim NE ANLADIN YURDAGÜL asdjıoasdj şaka şaka ya şimdi şöyle hakim olmak azınlık olmak öteki olmak modernite vahşilik gibi ikilemler içerisinde enteresan bir film filmdeki olayları aslında birer sembol olarak düşünmek filmin alt metnini anlamak açısından daha faydalı yani bir şans verilebilir hani rogowski bacımı severim ama ha illada ben izliycem bu şopar suratlımı diyosanız luziferi yada büyük özgürlük filmini izleyin derim.

Disco Boy çok iddialı ve oldukça başarılı bir ilk yapım. Film, ele aldığı konular ve yönetilme biçimi açısından iddialı. Film yapımcısı, Avrupa'daki göç, ekolojik sorunlar ve küreselleşme bağlamında Kuzey ve Güney arasındaki ilişkiler gibi son derece güncel konuları içeren bir hikaye öneriyor. Buradan, Belaruslu bir karakterin yavaş yavaş başka bir kimliğe doğru evrilmesini yarı fantastik bir yörünge çiziyor. Bir sanat eserinin aynı zamanda bir toplumun belirli bir andaki gerçekliğine bir tanıklık olduğunu düşünürsek, Disco Boy kuşkusuz Sinema tarihindeki yerini almıştır, çünkü çağdaş dünya hakkında bir şeyler söylemektedir. Güney Yarımküre'nin doğal kaynaklarına yönelik muamelesinde Batı dünyasının vicdan azabını ustalıkla ortaya koyuyor; bir kıtadan diğerine dolaşan, hiçbir yerde olmayan bireylerin göç kaderlerine tanıklık ediyor. Filmin tutkusu Yönetmenliğinde de kendini gösteriyor. Çerçeveleme, ışıklandırma, bulanıklaştırma, renk vb. unsurların hiçbir zaman gereksiz olmadan hikayeyi estetize etmeye hizmet ettiği aşırı sofistike çekimlerin sayısını sayamazsınız.

Yine de film tam olarak ikna edici değil ve nedenini ancak 45 dakika ila 1 saat sonra anlıyoruz: Hikayesine ve esnekliğine çok fazla güvenen film yapımcısı, gerçek psikolojik derinliğe sahip karakterler oluşturmayı unutuyor. Bize gösterilen insanlar sadece tipler, karakterler, gerçek iç derinlikleri yok. Bu yüzden onlara bağlanmıyoruz ve film izledikten sonra hafızamızdan çok çabuk siliniyor. Büyüleyici bir karmaşıklığa ve insanlığa sahip karakterleri canlandıran Chien de la casse 2023 ile aramızdaki fark bu. Ni le ciel ni la terre 2015 ile Yönetmen Clément Cogitore ve Les Confins du monde 2018 ile Yönetmen Guillaume Nicloux, soyut savaş filmlerinin kahramanlarına içerik kazandırması gerektiğini anlamışlardı. Bunu Yönetmen Claire Denis de Beau travail 1999'da anlamıştı; burada en ufak bir karakter bile sadece birkaç karede karizmasını ve hayat tecrübesini ortaya koyuyordu. Ve daha uzaktan fakt ustaca, Yönetmen Michelangelo Antonioni 1960,La Notte 1961'de ve L'éclipse 1962, özellikle de eşsiz Oyuncu Monica Vitti sayesinde zaten yaptığı şey buydu. Ancak 2023'ün başında mükemmel bir sinemacı ortaya çıkıyor ve bu şimdiden iyi bir haber!

çok garip flim 10/4

Çok sıkıcıydı yarıya kadar bile izleyemedim.