Uçsuz Bucaksız (2022)

penelope cruz için izledim. mekanlar, çekim güzeldi ama film herkese hitap etmeyebilir bence. fazla akıcı değil, karakterlerin psikolojik durumları, duyguları seyirciye tam olarak yansıtılamamış maalesef. sonuda anlamsız

Işıltıyla döküntünün, eskiyle yeninin arasında kalan Roma

Filmekimi’nin en kaliteli filmleri arasında yer alan Emanuele Crialese’nin “Uçsuz Bucaksız / L’İmmensita”sı, 1970’lerin Roma’sında 3 çocuklu bir aileyi odağına alan duygu dolu bir komedi- dram. Toplumsal dönüşümün, kültürel değişimin, ışıltıyla döküntünün, eskiyle yeninin arasında kalan 1970’lerin Roma’sı bir dönem, bir dünya. Kendi çocukluğundan esinlenen yönetmen Emanuele Crialese, Francesca Manieri ve Vittorio Moroni ile müştereken yazdığı senaryoda, çocukların varlığı yüzünden yıkılamayan kötü bir evliliğin portresini çiziyor.

Emanuele Crialese filmini şöyle tanımlıyor: “Kendimi dünyaya açmadım da, yüreğimi hikayeme açtım demek daha doğru olur. Bu benim hikayem; annem ve kardeşim de içinde. Filmin geçtiği dönemde, kurulmakta olan mahallelerde, televizyonun siyah beyaz olduğu, eski aile tipleriyle yeni sosyal değişiklikler arasında muallakta kalan bir dünyada geçiyor filmim.”