the kissing booth mu sevdiğim tüm erkeklere mi ?

2. filmler ise bence ana fikir olarak birbirine çok benzediğinden karşılaştırılması zor. Karşılaştırmamak en iyisi çünkü devam filmleri bence çok kötü. Konularına bakacak olursak aynı şeyi görmek mümkün. Esas kızımız sadece aşık olduğu onun dışında pek de ortak bir noktaları,zevkleri olmayan birlikte yapmaktan hoşlandıkları tek aktivite yiyişmek olan erkek arkadaşlarının yerine birlikte gülüp eğlendikleri, belki saatlerce konuşabilecek kadar muhabbetleri olan, ortak bir şeyler paylaştıkları bir erkek bulurlar. Onlardan hoşlanırlar ancak erkek arkadaşları onların gözünde gerçek aşk ve the One ı temsil ettiğinden minik bir hoşlanma onlar için yeterli değildir. O çocuklara da başta ümit vererek duygularıyla bir güzel oynadıktan sonra errrkek arkadaşlarına dönerler ve onlarla bütün hayatlarını geçireceklerine inanırlar. Biliyorum belki bu yazdıklarım filmleri sevenler için birazcık ağır bir eleştiri. Siz bağırmadan önce neden böyle düşündüğümü açıklayayım: Bence insanlar SADECE Aşkı buldukları insanlarla çok uzun süre ilişkide olamazlar. Bir insan sizin hem en yakın arkadaşınız olup delice eğlendiğiniz, hem size abilik -babalalık/ablalık -annelik yaparak sizi şefkat ve merhamet gösteren anlayışlı davranan, size saygı duyan, güvenen ve sizi gözlemleyerek neyden hoşlanıp neyden hoşlanmadığınızı anlayan biri olmalı. AŞK o kadar da olmazsa olmaz bir şeye dönüşmemeli. Vakit ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim, hayli uzun oldu